Om te blijven deel 1.

Om te blijven

 

1.

 

OM TE BLIJVEN

Voor Conny

 

Dit is de tijd, jouw tijd. Als ik de deur

dichttrek, als ik niet meer ben. Als ik
er maar voor even. Voor heel even.
Maar mijn handen jouw handen
en mijn mond vluchtig
de kus terug. 

Dit is de plek. De gastvrije kamer,
de uitnodigende stoel en het
behaaglijke bed. 

Alles in alles aanwezig. Het uitzicht
zoekt jou. Het zoekt jou, het wil jou
laten kijken. Het wil jou leren kijken
het te gaan begrijpen. Vanuit het
venster, vanwege de stilte. 

Jouw huis verliest leegte, dit huis
vergeet kaalte. Het ademt. Het
wijzigt zich in wonen. Het
wordt jou. 

De deur, de sleutels en de eerste
kranten. Zal ik dan de bel, jouw
naam proberen? 

Het wil de tijd, jouw tijd. Als ik
terugkeer, als ik er weer ben. Het
licht te dimmen. Onszelf zo op
de tast. 

Te leven, hier,  tussen de rumoerige
muren, het heimelijk gefluister.

Ons te leven, vooralsnog,
niet wetend hoe of wat –

 

Elbert Gonggrijp, 11 juni 2014