MOCHT HET -

MOCHT HET –

Vrije associatie tijdens het beluisteren van de muziek van James Blake(Overgrown)

En het vluchtige van iets voorzichtig, maar stokkend de
adem van het veelvuldige zuchten, heb ik oog wat zich
een laatste schaduw. Ik heb te verliezen, maar wat
voor waar? In mij rest het verschil.

Het is een lente, het is het speelse wat nooit gewaar. Hier
ben ik, hier sta ik, de overtuiging, het weifelende gebaar,

een eeuwige mens,  het wankel evenwicht. Ik kan niet
anders zoals het zich nooit zeker weet.

Ik trek strepen in de lucht, ik vlucht, wil uiteindelijk
gehoord, vanwaar heb ik een eigen stem, hoe moet ik 
mij gekend als jij dat niet meer wil? Tot hoever zal ik

mij geloofd als jij dat niet meer kan?

Het klinkt helder, van ver, als water, een vogel, zacht

als regen, de dampende aarde, de vergetende zon,
alles zal voorspoedig ergens waar ik niets, alles 
zal waar ik nooit. Vergieten van verdriet dat niet.

En alles wil, want het groeit de kracht van het moeten,
het verrijst plicht, het bevrucht, het baart, het zoekt
strompelend evenwicht, ik ben zo vergeefs, ik weet
nooit wat ik wil, ik lig hier stil, er is niets zo.

Onbegrijpelijk wat mijn handen, mijn tong, het hopeloze
oor en jij, maar wat jij nu de liefde, de verkwanselde

liefde. Ik richt mij op en verlies het bestaan om zo
rondom mij nergens heen. Hier, als mocht het –

@Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  zaterdag 7 februari 2015 

@Foto's Smartphone Elbert Gonggrijp