WINTERGEDICHTEN

WINTERSONATE 1.

KNNV excursie gebied Uilenvangersweg, duinen

Uitgewerkte opname Smartphone

Versie 1(Blank vers)

Alles wat ik mij bijeen vergaar fragmenteert het

werkelijke. Zou het herfst zijn dan moest alles van

zijn kracht ontdaan van volle bloei tot in bonte
kleurenpracht. Een dorrende dood nagejaagd

om in alle toonaarden een fronsende winter.  

Zij kent haar jonge jeugd in vochtige mossen of

sterft verwerend tot het eeuwige korstmos.,

ordeloze structuren van een bronstig weleer.

Het dusdanige bewijs van subtiel grijnzende

patronen vakkundig tot chaos toebedacht.

Hier waant de voortvarende mentaliteit van laat

maar waaien. De vermaledijde tijdgeest van het

achteloos laten liggen.  De bochten naar een

dusdanig thuis dat het voortdurend ontsnapt

aan de vraag wanneer.

Als een kaart, een overtuiging, maar

geen kompas, de uiteindelijke weg –

Elbert Gonggrijp,  Bergen aan Zee,  woensdag 11 februari 2015

Afgeleide poging tot sonnet:

WINTERSONNET
KNNV excursie Bergen aan Zee

Het verweest. De valende kleuren vallen voorbij de pracht
in de bijtende snijdende kou, de steevaste grillende wind.
Herfstige bloei vlammend haar blad,  het vluchtige kind
 verijlt schrijlings vereenzaamd zijn enigste kracht.

Een voortvarend bestaan dat zich blekend en blind

onttrekt aan oog en oor, dor en doods wars liefde veracht.
De verbeelde natuur. Ruw, rauw en ruig niet welgezind
toornt zij hoog en onontkoombaar haar onstuimige macht

Ik lees mij beduusd de duidende toekomst een enige vraag
een innige kaart een onmachtig kompas een heldere geest

Ik weet mij heg noch steg die mij pad of richting bedaard.

Ik zet mij schrijlings op weg maar aarzel onzeker bedeesd
grillig patronen verdwaasd tot een doel, een huis, een haard.
Het is hier dat ik mij roerloos vind, de bochten het meest –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  donderdag 12 februari 2015

Foto's Elbert Gonggrijp, ter plekke geschoten tijdens de excursie(Smartphone)