MYSTERONS

 

 

MYSTERONS

De nacht, C. en Portishead

 

Had ik het je ooit anders kunnen zeggen? De nacht braakt
zijn lettergrepen uit, niets blijft gespaard, het een na het
andere krankzinnige zwart roept wanhopige klanken af.
Het bewandeld pad dient gegist of vergeten.

Het is onzeker waar het beeld, de halsstarrige slaap. Ik

verdwaas mij tot oppervlakkige ideeën, verblind mij
doldwaas voor iedere lichtvoetige boodschap. Is er
een gesloten venster om geopend?

Hoe schraal wil de troost mij welkom heten dat jij in mij het

parallel universum ontmoet, leven tot een geruststellend
diminuendo schept. Ik verdicht de idylle van de liefde,
verwijt de weerbarstige tijd geen heilloze weg.

Daar ben je, je reflecteert een heldere gestalte, jij
dooft de smeulende peuk van een laatste inhalatie,
ik verwittig mij de ontzenuwende  conclusie. Er is

geen nacht, maar een elders voorbij de tip –

 

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  dinsdag 22 april 2015