Trompe d’oeil
Het maakt nooit uit waar ik sta of wat
ik dacht te definiëren . Een seconde
verschoven en alles kent een ander
licht of kan abrupt terzijde.
ik dacht te definiëren . Een seconde
verschoven en alles kent een ander
licht of kan abrupt terzijde.
Niets is onmisbaar. De dag verglijdt
en alles heeft een raaklijn aan dit
poëtisch mijmeren. Ik kan elk woord
weerleggen om eenzelfde conclusie
en alles heeft een raaklijn aan dit
poëtisch mijmeren. Ik kan elk woord
weerleggen om eenzelfde conclusie
te bevestigen.
De meeuwen schreeuwen en de kat
doet telkens een verwoede poging
om niets. Het gat in mijn tijd wil
gedicht maar de tijd toont
doet telkens een verwoede poging
om niets. Het gat in mijn tijd wil
gedicht maar de tijd toont
vele gebreken.
Waar laat ik zo de bijen
in hun grillige navigatie?
Mijn hand aarzelt de pen
een gedachte die het kijken
bij benadering verdicht –
een gedachte die het kijken
bij benadering verdicht –
@ Elbert Gonggrijp,
Alkmaar, woensdag 15 april 2015
@ Foto's Elbert Gonggrijp, Alkmaar april 2015
No comments:
Post a Comment