PARADOX

PARADOX

Poezie Poyssee III

Ze zeggen de waarheid is een ding voor grote mensen,
een kapstok vol leugen, een uitgewoonde jas. Ik ben
gezellig wist je, maar de tijd onnodig uit haar sas.

Vergeef me zeg je, waarheen leidt de weg van het
moedwillig vergaren van de gevaarlijke gedachte,
net aan de afgrond van de verwijfde poezie?

Ik verberg mij, heb de touwtjes niet in handen. Een
bitter spel met weinig bal voor handen. Het verstoppertje
moe en het raadsel aan de doven. Bruggen bouwen,

maar voor wie. Ik roei de boot, ik vaar op koers en

geen zicht voor ogen. Ik wil aan wal. Het eiland dooft
de lispelende avonturen. Een zakmes en een touw –

Elbert Gonggrijp,  11-04-15