DAVID SYLVIAN

DAVID SYLVIAN

Pomgedicht 7, de laatste

Muziek

Vanuit het modieuze circuit van de popmuziek kwam
je eerste aarzeling, vreesde je wat je van binnen al raadde:

elke keer dat je dacht te zullen winnen, als je een deur
opende, werd je sterker belaagd. Hoe kon jij ooit koning
worden als twijfel harder waait dan de wind?

Je zocht het meer tussen de klanken: stilte, wilde
leegte en vrijheid beter verfijnen. Het werd je aangereikt
indien jij je verdiepte, een tapijt van lagen, vage geluiden
ergens, elders Een pulserende hartslag, een zwarte
ruimte, armen die probeerden te troosten terwijl
de donkerste dromen.

Een volle maan. Uiteindelijk heb je zelfs de stilte
verzwegen en er poëzie doorheen geregen, langzame,
zware. Met de hypnose van een onnavolgbare tekst.
Uiteindelijk werd zelfs zang improvisatie, moesten
oren geleerd opnieuw te willen luisteren.

“ Maar daar stond je dan, vol in het leven.
Jouw handen niet langer geheven naar de hemel,
jij alleen wist de reden. Of je grip op het leven
nog steeds van jou was bleef altijd de vraag. “ *

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zaterdag 29 juli 2017

(* Vrije vertaling gedeelte tekst nummer “ Brilliant trees “)

Fotograaf @ David Milne - David Sylvian (2014)

{ davidsylvian.com } - The official David Sylvian website

www.pomgedichten.nl