REMBRANDT

Rembrandt

Des te verfijnder schiep hij zijn lijnen, vervolmaakte de schepping
en zijn geliefden. Hoe meer hij zichzelf toestond hoe meer werd hij
vertrouwder ouder, kwetsbaarder van persoon. Of je in zijn portret
kon blijven wonen naarmate de tijd verstreek..

Ik zou jouw naaktheid kunnen schilderen met woorden, het ontkracht
de kracht van de poëzie. Kijken is meer dan willen zien. Er leeft nog een
hele werkelijkheid, een oprechtere beweging die je op zou willen
tekenen. Naast het karakter, het metrum, de thema’s en de
motieven, de insteek van het verhaal.

Ik hoef je niet te kiezen van borst tot bil. In al jouw vormen
blijf je mij eigen ook al wil de ouderdom het lichaam verdoen tot
een liederlijk lijf. Het tere licht maakt van alles mogelijk. Om
elkaar in liefde heen te draaien, met de ogen welteverstaan.

Zo moest Rembrandt het hebben doorvorst waarom de
mens een lichaam had dat altijd instond voor de verbazing
waarom het zichzelf durfde – een Goddelijk plan,
maar vanwaar de reden –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  maandag 24 juni 2017
Foto zelfportret Rembrandt - 1652

Gepubliceerd als eerste van een drieluik over kunst en poëzie in:

www.pomgedichten.nl