TEGENOVERGESTELD

TEGENOVERGESTELD
Protestgedicht tegen alle ellende

Is er een krachtiger weg dan Narcissus, de babyzachte huid van een vredelievend
idee? Ik wil mij ontdoen van alle erger, een eigen pad om mijzelf in te verliezen,
een geheel eiland om te verwaaien tot een zomerse idylle. Paarden zien draven,
mensen jongleren, kinderen baldadigheid.

Wanneer de zonsondergang terstond de laatste herinneringen bekonkelt, fikkie
stokend op het strand, dansen in een kring van hand in hand. Het is niet aan deze
tijd, maar het scheelt zoveel ellende. Je had kunnen wezen wie je wilde, spiegelen
aan het golven van de uiteindelijke zee, samen zoeken naar de sleutel.

Het broodnodige schiften en de illusie dat alles kan. Ver weg van alle verwensingen,
het eigengereide, het brutale en inhalige van nieuwsvergaren. Hoe verknipt wil dit.
Het zegt zijn zegje in een collage, oneliners vers van de pers die het verderfelijk
momentum verknipt adoreren. Wij tieren als maden op dit petrischaaltje.

Wij worden zieker van onszelf door navel te staren. Alles gaat eens dood en de aarde
zal naar de kloten. Zolang ik jou nog zie en bemin ontvang ik jou met open armen.
Mischien tevergeefs bij het redden, maar een stap verder in de liefde. Wij geven
kalmte waar het ons nodig acht. Een stille taak voor wie het overleeft –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 4 juli 2017