Monday, February 18, 2019

EDEN

EDENDuindagboekgedicht 116
UitgewerkteI-Phone opname


Hoe zou het zijn om hier altijd te kunnen blijven?
De wereld een domein, een geschapen areaal dat zingt 
van overweldigend geluk. De Boomleeuwerik in 
de hoogte, de Graspieper een aarzeling 
van boventonen.

De Meidoorn en de Kruipwilg geduldig in het alsmaar
geboren worden. Het duin een ideale wildernis voor
het steevast ontluiken van zijn ruimte. Kon er dan
wel een winter bestaan? 

Het licht sprak het duister met haar luister tegen,
liet begrijpen over aan het leren lezen, hoezeer schimmig
ook elk gebeuren worden zou. Een geleidelijk verglijden
welluidend in zijn wording – 


Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
maandag 18 februari 2019


No comments: