PRESENT

PRESENT

Duindagboekgedicht 115
Uitgewerkte I-Phone opname

Men zegt – je bent zo eender als altijd. Men zegt – je
bent zo eenzijdig gelijktijdig. Waar is dan jouw lente?
Een eerste Boomleeuwerik wist ervan te zingen,
een melancholisch dalend snikken.

Hoe vond ik jou, hier in dit kale duin? Hoe vond
mijn hand jouw haar? Uitgestrekt het oppervlakkig licht
op de welwillende halmen, slagschaduwen in
tegenwicht. Hier moet iets zijn begonnen
alvorens je het zag.

In het groen de mossen, de wolken op wacht.
Het zand pokdalig onder eertijdse regen. Opgelucht
moet je zijn geweest toen ik je hier benaderde.
Woest en ledig weliswaar, maar klaar 

voor een nieuwe openbaring – 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
maandag 11 februari 2019