OBSCUUR

OBSCUUR

Smartphone gedicht

Het glinsterend onkruid en de nacht. Niet de
gedachte aan dood, maar het verlangen? Het
zachte slapen van een dier dat ik niet ken?

De wakkerende wind bij vlagen de woede en
het onbewuste kind half omgewoeld in zijn
eerste onbepaalde dromen?

Niemand wil naar buiten vluchten, niemand
wenst zich vrijwillig de kilte en de regen, niemand
laat het aan de kat en de hond.

Dat de vogel wordt gegist tussen de krakende
kale takken, een vermoeden van angst en
gedwee. Van beven in stilte

Het is zwart en doet ons schuilen in onze jassen,

maar dat het wintert, dat het onherbergzaam uur,
alles ongenaakbaar wachtend, een mogelijke

desolate ruimte.                                                                                              

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 26 januari 2016