Sante

Santé

We klinken ons de glazen
tot een zoveelste belofte voor
later. Misschien herlezen
wij opnieuw die poëzie
die ons raakte tot een
eendere bezieling.

Ik vroeg je nooit om te
blijven, maar je deed het.
In je ogen bleef het twinkelen
van plezier nu we toch en
desondanks weer nieuwe
dingen.

Te toosten op geluk. Ook
deze stad, hoe mistroostig
tussen haar daken ook,
glimlacht ervan.

Het is de kortste weg
naar een langzaam herstel.
Hierin wil ik blijven, hierin
wil ik avant le lettre
behoudens mijn pen.

Uit het raam de voorzichtige
voorbijgangers die niet vragen
om meer –

Elbert Gonggrijp,  Haarlem,  zondag 24 januari 2016