FLORISSANT

FLORISSANT
Duindagboekgedicht 126.
Geschreven gedicht n.a.v. wandeling met Conny + foto

Zie hoe het wolkendek weergaloos zijn werk
vertolkte alsof het zich had voorbereid op tegenspoed.
Het ochtendgroen deed sappig konde van zijn belofte: 

Hollands welvaren op zijn smalst – een waar
paradijs –  zowat hemels te noemen. 

De Meidoornstruiken als warrige haardossen 

bijeen vergaard en dan die ene Vuurvlinder tot 

besef hoe zelfs een kleinood succes evenaarde. 

Maar jij dan mijn liefste, zo innig gehurkt 

in het malse gras? Hoe thuis geraakte jij?

Plukte jij niet jouw jeugd bijeen alsof jijzelf
een ware Godin betrachtte? Met al dit klein geluk
kon mijn wereld niet meer stuk, werd ik één 

met alles wat mij eerder al vaker omringde. 

Al was het die ene vlinder, jouw lieftallige
gestalte en de rimpeling die jij veroorzaakte
in het schijnbaar oppervlakkig water – 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Foto van mijn liefste Conny Lahnstein
PWN duinen Bergen aan Zee/Egmond aan den Hoef,
maandag 6 mei 2019