STEM VIII

Stem VIII

In onze tuin vergeet ik je nog het meest, is mijn stem die
van de wind. Wat zij beweegt verbuigt tot blad en
struikgewas. In de uitnodigende nacht.

Wie jij zegt te zijn heeft weinig zeggingskracht, kent
in het geraas en getier iets van gemis, ontbeert
een eigen thuis, een tuin zoals ik die ben.

Je bent hier nog nooit zo onzichtbaar geweest als nu hier.

Ik herinner mij jou, maar in niets wat ik zie. Ik blijf wat
ik hier zoal van mij achterliet.

Een nachtvlinder ben je, even toevallig als ergens
een zwakke maan achter een donker wolkendek.

Waartoe dit te willen vangen –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den hoef,  zaterdag 20 augustus 2016
Foto Conny Lahnstein,  Egmond aan den Hoef,  2016