STEM XIX

Stem XIX

Onze woorden liepen ooit naadloos in elkaar over. Wij
begrepen al voor iets was gezegd. Later had ik mijzelf
anders te beginnen door mijn natuur te cultiveren
in hechtere zinnen.

Natuur werd poëzie en levensechter dan enig andere
filosofie. Zij bemoederde mij in haar milde zwijgen. Ik
onthechtte mij door blijvend te blijven kijken.

Elk seizoen een eigen melodie, verglijdend in haar
verdwijnen naar een zekere terugkeer.

Moeder, aan alles zal een einde, ook jij.

Jouw monoloog een windvlaag door
de kastanjes.

Zij dragen vruchten –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 21 augustus 2016  
Foto Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  september 20116