UNHEIMISCH

UNHEIMISCH

Het ontberen wat ik ooit zo gaarne had gemist – een
wereld die in de mist kon gegist – een tijd dat je naar
leegte kon verlangen – zoals deze onzichtbare
zondagmorgen – zoals liefde ooit.

Ergens willen de kwetterende mussen al in alle
vroegte een nieuwe dag, bezetten kauwtjes de
kale takken – nietsontziende silhouetten.

Jij bent er met koffie en een ontbijt – half ontwaakt,
gelukkig met alles wat nog kan gedaan, in kaart zal
gebracht. Het heeft de tijd. De stilte verbroken,
de buurt in dikke sluiers gehuld.

Het vereist geduld voor liefde, mijn liefste. Ooit was
de tijd niet zo fortuinlijk. De muziek staat zacht naar
een zachte zondag – en waar zijn dan jouw handen,
jouw huid? Waar was je destijds? –

Elbert Gonggrrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 4 december 2016
Foto @ Conny Lahnstein,  selfie