RITUEEL
Duindagboekgedicht 112
Uitgewerkte I-Phone opname
Uitgewerkte I-Phone opname
De
laatste ademtocht van de zon trekt diepe voren
in het duin. Hier de bleke overledene in een winterjas
van stugge struiken en weerbarstig gras. Een aftandse
bejaarde. Wil de tijd verder dan dient zij niet benijd.
in het duin. Hier de bleke overledene in een winterjas
van stugge struiken en weerbarstig gras. Een aftandse
bejaarde. Wil de tijd verder dan dient zij niet benijd.
Stram
ten grave, in een vurige apotheose tot de schemer
ieder overvalt. De laatste sacrementen voor een verloren dag.
Daar ligt hij dan ten ruste. Opgebaard in een niet
te bevatten leegte.
ieder overvalt. De laatste sacrementen voor een verloren dag.
Daar ligt hij dan ten ruste. Opgebaard in een niet
te bevatten leegte.
Jezelf
te horen overpeinzen, maar het hart voelt
zich reeds geraakt. Het licht ontroert je telkens anders,
weet zich weer als herboren wanneer de nieuwe
morgen wordt hervat –
zich reeds geraakt. Het licht ontroert je telkens anders,
weet zich weer als herboren wanneer de nieuwe
morgen wordt hervat –
Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
woensdag 14 november 2018
PWN duinen Bergen aan Zee,
woensdag 14 november 2018
1 comment:
Wil de tijd verder dan dient zij niet benijd.
Wát een fraaie regel Elbert...
Post a Comment