AL DIE POGINGEN

 

Al die pogingen

 

 

Al die pogingen om te blijven kijken, kijken hoe het oud
geworden licht, daarom. Zo onzichtbaar zijn onze daden.
Iets in mij zegt het, iets in mij, maar waarom. Niets is
natuurlijk ooit zeker, het zou misschien nooit.

 

Dit is zoveel verleden dat het nauwelijks in dit heden
past. Begrijpen wij deze toevallige wereld. Het is dat
oude licht, bestaand oud licht. Het zou de liefde niet
en toch. Ik blijf maar naar je kijken

 

Dit smaakt naar geluk, maar het is zo oud. Wij schrijven
geluk zo vertrouwd  maar aan de zee. Wij delen het
ons mede tot het verdween, een nieuw soort van
gaan vergeten in de geduldige golven

 

Morgen zullen wij zijn, morgen. En later. Zoals ik naar
je zal blijven kijken, maar dat is zoveel nu als later. Nu
we nog van niemand zijn, nu wij weer van voren
af aan ons weer willen beginnen  –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 23 maart 2021