DIE ENIGE

 

Die enige

 

 

Die is er – uit al die mogelijkheden deze ene. Een mismoedige
tuin nog, enkel diepte, enkel verlangen. Het zou. Een vlinder,
een merel, vroege bloesem. Het zou. Maar een gegeven
uitzicht, een tuin niets anders dan een tuin.

 

Zon en regen. Ergens is hij al hier, hoeven wij hem voorlopig
niet meer te verlaten. Zoals hij weer ter sprake zal komen,
een glimlach op je gezicht, zoals hij weer op het punt staat
te verdwijnen, zoals hij steeds meer poogt te blijven.

 

Tot het weer donker werd die ene merel zijn hartstochtelijke
zang. Je kon raden waar jij hem vergiste – de vraag is niet
wat hij beweerde, de vraag is waarom hij bleef. Alsof hij
ieder moment weer opnieuw kon beginnen –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 26 maart 2021