RUTGER KOPLAND

Rutger Kopland

 

 

Ik heb je weer stukgelezen, hoe vaal en beschadigd
je mij vragen deed ontstaan, hoe ik die vragen tot mij
nam. Wie ben jij? Je bent niets meer dan het uitzicht,
een lege plek om te blijven,

 

een lege stoel in de regen. Geen gezicht nog en
gemompeld als een schaker. Hoe dood je nu was.
Heimwee bestaat niet later of eerder, maar nu,
nu ik je weer lees.

 

Ik lees je op iedere bladzij dat je wenst dat alles
weer voorbij zal gaan. Ik moet het voortaan met dit
soort regels doen, hoe je schrijft over een gedicht.
Hoe je het zeggen moet,

 

hoe moet je het zeggen. Ik zoek je in iedere zin
en vermoed je tussen de regels door. Geluk is
een mooie belofte, maar gevaarlijk bovendien.
Je wist het van voren af aan –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 24 maart 2021