Al die tijd
Een zichtbaar onzichtbaar land – regen was het,
kille regen
tegen een nieuwe lente aan. Wij zagen het aan de vogels
hoe ze bleven voortduren, hier op de akkers, in de bomen.
Een kortstondig verblijf in al dat grijs.
Beschut – waren wij maar beschut – vreugde en
verdriet,
dat alles voorbijgaat, dat alles kan worden verlaten. Of het
iets uitmaakt, dat niets bij het oude blijft, dat wat wij
zochten eindelijk op begon te houden.
Dit moet weer het raadsel zijn dat ik al die tijd
heb gehaat.
Dat ik de tijd liever veronachtzaamde. Niets liever dan dat
wij weer gezellig thuiskomen en je niets te herinneren
van wat wij zoal hadden achtergelaten –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 10 maart 2021
No comments:
Post a Comment