DROEVIG

 

Droevig

 

 

Onbegrijpelijke jeugd, zo veraf nu. Ik zie mijzelf weer
staan zoals vroeger, weet dat ik daarin afscheid ben
geworden – naarmate de gevorderde tijd. Ik kan niet
anders dan mijzelf hebben vergeten.

 

Ikzelf ben hoegenaamd verdwenen, maar wanneer.
Hoezeer ik nog kon lachen of kon huilen als toen,
mocht ik mijzelf overdoen. Wat heb je met mijn tijd
gedaan, het klonk aanvankelijk zo eenvoudig –

 

Kikkers in de sloot, kapitein op mijn eigen schip.
Ik ben niets bijzonders meer dan wat ik mij zoal
van mij herinner – een glimp, een vluchtig
ogenblik en alles is weg –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 6 maart 2021