De witte spiegel

DE WITTE SPIEGEL

Uitgewerkt gedicht geschreven voor Marten Janse

 

Het waait wind. Het fluistert gasten toe en
deelt de dis met wakkerend licht. Het is
een mogelijk begin van blijdschap.

Wij zijn ter tafel en verwachten het gedicht des
dichter. Een zeldzaam woord, nog eenzaam
onbegrepen, het laatst geopenbaarde
beeld. Een nieuwe bladzij toe te spitsen.

Wij wandelen mee. Wij waren op weg aardig
te gaan luisteren naar deze voetstap, de blik
wijds en onbevangen naar een
samenhangende toekomst.

Wij staan stil te bevriezen in het ogenblik
het te willen weten. Maar wat ons rest
komt hoogst gelegen.

Een witte spiegel, zover het zich laat
herinneren - 

 

Elbert Gonggrijp,  Heemstede,  zaterdag 5 juli 2014

De witte spiegel

Toon mij twaalf rechte lijnen
Laat mij over een zebra lopen
met muzikanten van vroeger
Geef mij een scherp beeld van

wie ik ben  Zeg dan dat je mij
kent, gesproken en begrepen
hebt, dat je een slip van mijn
mantel hebt aangeraakt en

hoe dat voelde Ik laat voor jou
mijn baard staan en wandel op
sandalen Je zult je thuis voelen

bij mij  Dat je weet wie ik ben
zal jou helpen  Dat je geholpen
bent door mij, dat helpt mij weer

(c) Marten Janse