Sereen

SEREEN

Een serene herfstdag

 

Ben je eenzaam, was het een vraag, ik kon
het je niet zeggen, jij bent zo stil, en o zo
mooi. Wat is zeker. Ik weet je, want ik ken
je, want ik wil je. Jij leeft, jij leert kijken. 

Jij bent de naakte tijd. Niets gaat voorbij, jij
ligt hier, er is niets volmaakt, jij ligt jezelf, jij
bent vastbesloten in jouw slaap. Ik fluister
jou, het heeft geen enkel woord, niets
hoeft, zij is stil.  

In het gelid de keurige bomen. Ik hoef niets
ik ben een eindeloos geduld. Ik hou van je,

maar het hoeft niet, niets moet, er is geduld,
het is stilte. 

Zachtmoedig een vergetende merel en het
aanstonds vergelend blad. Als ik val kan
jij mij weten wie ik was tussen al
die vele anderen? –

 

 

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  maandag 29 september 2014