PANTOMIME

PantomimeLandjuwelen
Antwoord op Gemma
‘ Het slapend heden ‘

Het is niet aan de waterlelie haar reinheid te vereren.
Het is de ijdelheid die in onszelf verschanst, de kleren van
een keizer. Zo breekt de libelle haar parelmoeren
vleugels, is de vlucht vergeefs en vluchtig als was.

De aarde blijft oker en oer van gewoonte. Meercellig
de blastula die met een zweepstaart het abacadabra van 

leven openbaart. Vanuit het DNA een kosmische dans 

door de oceanen. Een flirt met de golven.

Totdat jij ontstaat, voorbij de straalvin en chordaten.
Religie het zoveelste aftands ritueel van je er primair
over verbazen. Wetenschap een weefstof vol hiaten,
een lijkwade waarin menigeen het mirakel voorzag.

Wij harken de patronen die heilig worden geacht. We 

knechten de bonzai als ideaal. Maar de noodzaak van 

de reiger dient om te vissen. Zoals de dood ons vangt 

in een wielweb van stilte, zoals tenslotte de nacht – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 15 januari 2019
Schilderij @ Denis Sarazhin - Pantomime nr. 21 ( 2017 )