WILSBEKWAAM

Wilsbekwaam

Hoe ongenaakbaar de tijd de dingen verslindt, jij
mijzelf zoveel dichterbij had geleken. Jij keek naar 

mij, jij keek alsof de hele wereld door mij bestond.

Verwonder je, maar in hoeverre maakt dat 

het bestaan echt voor je waar?

Alles staat waar het nu staat roerloos te zijn in het
verdwijnen, in de nacht, in zichzelf, in het kwijnen.
Jij, die dacht dat je een ander personage had, jij die
dacht onophoudelijk te zijn, waar was je destijds
toen ik je het meest ontbeerde?

Ik hoor hoe stil het in huis aan het worden is, ik
hoor hoeveel geduld daarvoor nodig is dat ook
daadwerkelijk te willen. De katten doen het op
hun manier geruisloos. Hoe zou het zijn als
ik op dezelfde wijze zou kunnen zwijgen? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan Zee,
zondag 27 januari 2019