Aankondiging Gedichtendag 2015, " Met zingen is de liefde begonnen " Stichting Schrijvenswaard

                             
                                  Annek Groot, de nieuwe Stadsdichter van Heerhugowaard

Voormalig Stadsdichter Inge Boulonois 2011-2014 

                                         Voormalig Stadsdichter Hans Boomsma  2008-2011

                         Schrijvenswaard, Gedichtendag 2013, Gemeentehuis Heerhugowaard

WISPELTURIG

WISPELTURIG

KNNV Excursie naar Hoefijzermeer, Castricum,

PWN gebied “ De Zanderij “.

Uitgewerkte opname Smartphone ter plekke

Mocht dit duin aanwezig zijn, dan grillig en amechtig  
de wind. Fijnnervig wringt zich de donkerte, kent
de zenuwtrek het kronkelig verweer, vreest de

geest de vernatte verweesde struiken tot leven

Onomkeerbaar de aarzelende schreden.  

Het geeft geen kleur, het vermaledijde gissen waarlangs het

pad kromme pijnlijke lijnen bezit. Hoezo, een duidelijke weg

in dit onverbiddelijk grijs? De vogels geven nauwelijks

gehoor in hun geringschattende geluiden. De tijd krult
de bast van de onfortuinlijke bomen.

Een offerande aan de wrekende God voor deze gewraakte
winter. Hoezeer nog dit krakend beeld van het mogelijk
symptoom dat bemost in vochtige patronen. Alles

verplicht zich tot grilligheid en vergist zich telkens

weer naar een ontoegankelijke boodschap –

Elbert Gonggrijp, Castricum, PWN gebied “ De Zanderij “, woensdag 28 januari 2015

(Ruwe Engelse vertaling/Loosely translated to English)

CAPRICIOUS

KNNV Excursion to “ Hoefijzermeer “, Castricum,

PWN area " De Zanderij ."

Elaborated recording Smartphone at the spot

If this dune may be present, capricious and breathless

the wind. Fine-grained wriggled the darkness, knows

the twitch the tortuous defense, fears the mind the

wetted orphaned shrubs to live. Irreversible the

hesitant steps.

It has no color, the cursed guessing along the way of

curved painful lines. Why, this clear path in this grim

gray ? The birds show little hearing in their derogatory

sounds. Time curls the bark of the unfortunate trees.

An offering to the avenging God for this offending

winter. How much severe this still crackling picture

of a possible symptom that’s mossy in its humid

patterns.  All of it commits to be capricious and

making mistakes continuously to an

inaccessible message -

Elbert Gonggrijp, Castricum , PWN area " De Zanderij ," Wednesday, January 28, 2015

(Photo's made om spot with a Smartphone)

Storm in het gebied "  De Kerf " tussen Schoorl en Bergen aan Zee ter illustratie 

PERMANENT

PERMANENT

Nachtelijk stilleven

Uitgewerkte I-Phone opname

Als ik mijzelf om mij heen vergaar, blijken dingen

ijdel, spaart zich de wanordelijke rommel. Kan dit

zich permanent? Omdat zich niets heeft gewijzigd?

Het is aan de nacht stil te staan bij zoveel twijfel.

Het heeft zich liever doen vergeten. Ik omwille

van mijn liefste mijzelf gereed tot rust en vrede.

Maar met de slaap de rusteloze rede die zich

niet wijken laat omwille van een nader uur,

een mogelijk begin om weer –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  maandag  26 januari 2015


(English translation)

PERMANENT

A nocturnal still life

Elaborated I-Phone Recording

If I gathered myself around me, things turned out

to be vain, saved itself the disorderly me. Can 

this be permanent ? Because nothing has 

changed ?

It stands still in the night with many doubts.

It would rather forget . In the sake of my 

dearest self to be ready for peace and 

quietness .

But with the sleep the restless reason 

which doesn’t let us depart because of 

a further hour, a possible start over 

again –

Elbert Gonggrijp , Alkmaar, Monday, January 26, 2015

NAAMLOOS

NAAMLOOS

Voor Conny

Florence and the Machine “  Remain nameless “

Uit het niets woorden zeggen om stilaan te verstaan.

Ik bekoorde zoals jij bekoorde. Er was geen denken

aan dat die gedachte ooit over zou gaan nu jij hier

onvermijdelijk mijn grootste liefde ooit. Het

gebeurde, waarom anders gewenst?

Het was zo klaar als klaar, je was daar, niets hield tegen
wat zich niets te ontzeggen hield. Waarom te fluisteren

wat liefde beduidde, waarom te ontkennen wat zich

eerder nooit. Hier helpt geen orde of verstand, het

gebeurde naderhand, het wist zich achteraf.

Hier grijpt niets in elkaar, hapert heldere taal, wil niets

duidelijker dan de vraag je af te vragen waarom. Ik zag

jou terwijl ik niets verlangde en niets meer zeker wist

dan dat dit nooit in eeuwigheid.

Vergeet wat zichzelf zo naamloos had uitgesproken. Het

leeft de liefde, het komt dichterbij dan ooit. Ik zag het aan

de natuur, ik wist het in jouw aard, het was ons zeldzaam

waarachtig. Wij waren dit, ook al dacht het zich elders  –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  maandag 26 januari 2015