Friday, January 09, 2015

DORP

(@ Mart Stel Poetry)



Dorp
Een donzen kussen op het vlakke land,
een laken wit met enkel wat rimpels
Een schuur, een huis, een boom, een kerk,
een zacht besneeuwde terp,
om je te moede hoofd te willen leggen
Dit ineengevoegde toevluchtsoord,
laag op laag de zee ontstegen,
uit overleven opgehoogd,
en aaneengeregen stilte
Of dommelt hier niet de enclave,
maar broeit de vaalt tot modderwater
Spreken alleen de zerken tot elkaar
om zwijgen te doorbreken,
en is het wit een dodenkleed?
@ Mart Stel
Beeld: @ Dinie Boogaart


No comments: