ZOETE INVAL
Bezoek aan de Jopenkerk, oude kerk
en bierbrouwerij. Uitgewerkte
opname Smartphone
Het was het
woord dat stil ging staan, de alcohol
die taal verwarde
tot waanzin. Het moet hier
ooit sacraal
zijn geweest, een kerk van oude
zeden. Thans
het oneerbiedige gerst tot
mout en heiligschennis
gebrouwen.
Ik zie de
ketels en het glas in lood, het verfijnde
rood van
omarmende muren, de toegewijde
warmte. De
banken stevig van karakter,
ontvankelijk
voor ingetogen gesprekken.
Het nat schenkt
zich in diepe glazen.
Ik heb jou
hier zo overtuigd naar ons zin. We
hadden ons ruimte
en tijd genoeg tot het
besef nergens
anders te hoeven gaan. Een
thuisgekomen
plek. Hier mochten wij
dronken van
liefde, wij gebeurden
in kleine teugen,
helder van smaak
en mateloze dorst.
Hier vleiden zich de gemoedelijke vriend, de
dagelijkse buur naast de schaarse onbekende,
ooit op weg naar het nieuwsgierige avontuur.
Het neerstrijken van de laatste echo’s, de
wegstervende zondagrust. Waarom nog
elders te vertoeven nu het bier
weer rijkelijk vloeide? –
Elbert Gonggrijp, dinsdag
13 januari 2015, Jopenkerk, Haarlem
 |
| Bijschrift toevoegen |
1 comment:
Hoe warm en smakelijk. Mooi dichtwerk!
Post a Comment