LEERSCHOOL

LEERSCHOOL

Hoe een jongen zich een tuin herinnerde, hoe
het was om daarin opa te gaan spelen. Hier werd
een reeks toevalligheden geleerd, het buitelen
van Koolwitje en Atalanta.

Het moest allemaal weer worden zoals het was,
zomer, winter liefde. In iedere boom de zang van
Merel en Spreeuw, een glimlach op de lippen.
Zo dichtbij hadden zij ze nog nooit.

Over de rand van de vijver gekeken bleef het
verbazen. De Waterlelie dook onder of herrees,
de Lis dreef uiteindelijk haar rijpe zaden. Aan
het oppervak viel veel te raden.

Wat voorbijging had ogen nodig om het te
begrijpen, maakte jassen vast, snoot neuzen, telde
voor tien. Wie niet weg is is gezien. Uit de Vlier
de onstuimige Mussen naar ergens –

Elbert Gonggrijp, 
Egmond aan den Hoef,
woensdag 20 december 2017