ONTHECHT

Onthecht
Notitie

Des te meer je het beseft, hoe minder je het in
acht neemt, een moederloos kind, vrienden 5 vingers
in getal, een krampachtige boom, een rekenles.
Hoeveel letters neem ik tot mij, hoeveel leeftijd
past er in een rijpende vrucht.

Liefde een oud parfum, een gepasseerd station
waar elke trein nog dagelijks arriveren moet – tsjoeke,
tsjoeke, puf, puf. Trage wielen, wolken stoom.

De dood een krakende deur wiens roestig
slot tergend knarst. Je kijkt door het sleutelgat,
een volstrekt vergeefse inktzwarte ruimte.

In de nacht het akelige idee dat je ouder wordt,
jij je huid aflegt als een cryptisch perkament. Je lijkt
steeds minder op jezelf. Zie vader, moeder, naasten.

Je bent weer begonnen hardop  in jezelf te praten.
Je bent gaan doen wat je vervloekte.

Het kind speelt met zijn blokken
opnieuw zijn ABC, bedenkt daarbij
zijn volledige naam. De tijd één
groot dictee. Pim, roos , vuur.
Ik heb je lief, ik zou, ik ben.

Mijn adem stroomt een
tomeloze rivier. Jij vindt mij
oeverloos op weg naar de 
onherroepelijke zee –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,

maandag 25 december,
2^e Kerstdag