WIT

WIT
Duindagboekgedicht 83
Uitgewerkte Smartphone opname

Over de witte flanken waar rank de meeuwen  
vlogen wil nog net geen dooi. Met de kristallen
tooi waarin trage voetstappen kraken, verwijlt
het duin haast blijvender dan weleer.

Gehuld in een sfeer die vroeger dagen doet
vermoeden vertoont zich verdraagzamer dan
ooit de glimlach waarmee het glooit, hoe
guur en winters ook.

De imposante wolken dreigen grijs, maar
houden voorlopig het landschap buiten schot.
Buien bestaan bestemd voor elders.

Blauw bewogen de schaduw, krimpend de
blinkende sneeuw. Het leven dat zich vooralsnog
verbergt in dit verwonderlijk aangezicht –

Foto's + Gedicht Elbert Gonggrijp,  

PWN duinen Bergen aan Zee, 
dinsdag 12 december 2017