HOTEL DU PONT

Hotel Du Pont

Alsof je het kon aanwijzen, in ordinaire
trivialiteiten, terug te worden gezet
in een onbekend toen.

Dit is een gestolde herhaling van wat
zich vroeger ooit een gezellig vertoeven
benoemde, de krakende oude houten
vloeren, het verrookte behang.

Asbakken als stiekem openbaar her en
der te pronk in de w.c.’s of openlijk in
de kamers.

Alles ademt, waant zich het verlorene
dat ik ooit proper had te beduiden, maar
verstokt en amechtig in zijn slaap.

Dat je het stof ruikt, een weeë geur als
ware het een bejaarde, dat het ervan
plakt, dat het zelfs de bedrading, de
stekkers, het bed, het stopcontact.

Een leegte, een volkomen leegte,
waarin niemand zo aanwezig als
ik die luistert naar zijn eigen stilte.

Ergens ver weg de aanhoudende
regen, dichtbij het tikken van de
klok het zuivere meten.

Dat je er ergens
wel bent, maar
wanneer –

Dat je er ergens
wel moet zijn,
maar hoe –

Elbert Gonggrijp,  Maasmechelen,  zondag 23 oktober 2016

Foto's ontleend aan Reisinformatie Maasmechelen, buitenaanzicht Hotel Du Pont

en aan een weblog van Ondergrauw  www.ondergrauw.wordpress.com/ De televisie sneeuwt, de kraan lekt en de stoelen kraken/