MANTEL

MANTEL

Voor mijn liefste

Mocht ik nog over je aarzelen, dan verhul je het. Terwijl
ik je nog niet verlangde, geen gezicht, geen haar – nee,
je was er zo eerder als toen, je bent er zo duidelijk als hier
– nooit aan te ontkomen. Het spreekt voor zich – absent,
maar zachtjes als sereen. Was dit meer dan stilte?

Zoals nu, zelfs als je slaapt, neigt te slapen. In het reinste
filigrain ontvouw je je in het omhullen en ik geloof je -
dit is de gedroomde liefde – het spel der spelen, een
fantasie gelijk – papier en schaar – in verfijnde lijnen.

Toen ik je mocht beseffen was de wereld een stripverhaal,
nam je mijn hand heel voorzichtig bij de hand, bang dat

het een ieder zou schelen dat jij mij liever dan lief. Je
streelde mij – vier dimensionaal, in alle dingen.

Ik heb de draad weer opgepakt. Hoe had ik je ooit anders
kunnen beginnen nu jij zo volledig jij – taal die niets beters  
aan te vangen weet dan dit te willen weten. Jij ligt daar  
vastbesloten. Ik moet dit mijzelf weer eigen worden.

Daar lig je en ik probeer je – zoals het een dichter betaamt –  
vastbesloten je onmiddellijker te beminnen – los te pellen,
laag voor laag – op te tillen naar eigen aard.

Het sprookje oneindig zuiverder dan het kind,
ook al wil de huiverige herfst nu explicieter

en stipter naar een eigen nervatuur –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 16 oktober 2016

Foto(Selfie) @ Conny Lahnstein

Muziek David Sylvian - The Golden Way