Een hedendaagse notitie
Niets behoeft nog enige uitleg. De wereld
opent haar poorten met een verstilde
glimlach. Ik glimlach net zo hard terug.
" Wat dan nog, liefste, nu ik zo gelukkig
van je word? "
Mijn pen blijft schrijven ook al is mijn
woord al hopeloos voorbarig als ik zo
mettertijd poëzie met jou bedrijf.
" Hier ben je, mijn lief, hier in mijn hart,
ook als jij mij niet ziet... "
In de mist de goedertierenheid van een
grijze bejaarde natuur die mij schouderklopjes
geeft door enkel naar haar te blijven kijken.
" We hoeven niets te vrezen, want ik ken je. "
Zij koestert zichzelf in een meewarige essentie,
Zij is een wulpse vrouw, herfstig van aanblik,
stilleven voor al wat haar toegenegen is.
" Lief te hebben liefste, zolang het duurt. "
Schijnbaar gelukkig, maar wat zou het. Dit
is het wat ademt, dit is mijn hedendaagse
meditatie.
" Wat gebeurt gebeurt, mijn lief. "
Hier is het wat ik wilde, hier stamel ik
het, hier, omdat het zich zo wilde,
hier, omdat het -
" Ik hou van je, dat is wat ik al die
tijd je wilde zeggen, maar mijn zinnen,
de taal en de tijd. "
@ gedicht Elbert Gonggrijp, Herberg Jan/Olvendijk, Heiloo, woensdag 28 oktober 2015
@ bewerkte foto stilleven Noortje 53
No comments:
Post a Comment