UPANISHAD

UPANISHAD

Een esotherische beschouwing

Ik kan bij je neerzitten, mijn vrind de wind, ik

kan beslag leggen op je uitspraken, maar het hoeft
niet.

Alles past binnen kaders, alles verdient een

uitleg, dus waarom ook niet.

Maar de geest heeft het lichaam gesproken en

jou van harte aanbevolen te voelen wie ik
werkelijk voor je ben.

Ik wil het naar mijn hand, maar het hoeft niet.

Alles hoeft niet en behoeft geen uitleg. Alles
beweegt zoals het riet beweegt, alles gooit
zijn halmen in de wind.

Maar het hoeft niet, zo lichaam en geest.

Ahamkara. Niet dit, niet dat. Maar de

Libel, de Snuitkever, de Argusvlinder
of zelfs de snorhaar van de kat.

Ik bedoel: niets hoeft ook dit niet.

Wat ik schrijf wist zich met de jaren,

ook al spreekt het nog tijdloos voor
zich uit.

Wie dit leest heeft de behoefte

aan geduld, reinere poëzie dan
avant le lettre.

Ik ben niet wie ik schrijf, maar

meer is er niet. Een traan, de
tekens van waarachtige liefde.

Wees nooit bang iemand te

verlaten. Als jij dat wilt
ben ik jouw adem
voor altijd.

En het riet krabbelde zijn

signatuur als was het
voor eeuwig in mijn
geschriften –

Elbert Gonggrijp, 6.15 uur-6.20 uur, maandag 19 oktober 2015, GGZ afdeling Olvendijk, Willibrord, Heiloo