LEEGTE,GEEN KLAARTE

LEEGTE, GEEN KLAARTE

Om mijnentwil

Ik spreek geen a's en o's van ingehouden stilte. Ik
beweeg mij landinwaarts een gretiger kreek, gooi
stenen met resultaat ketsend over het water.

Ik ben een jongeling die jaren later zijn oorsprong
hervond. Ik moest weer met taal leren praten, de
tijd weer benoemen als was zij een waterval
van dubbelzinnige woorden.

Niets ontbreekt het aan mijnentwil, maar hoe
omschrijf je dit? Nu mijn nacht is gevallen hoe
wil ik grip op de wereld omschrijven? Alles
wil stilte, alles riekt naar inkeer.

Wie weet de zelfverkozen eenzame weg? Ik
weet wat ik wil, maar hoe omschrijf je dit? Al

het overige daargelaten vind ik mijn natuur,

leer ik het spoor terug. Maar herroept dit mijn
zegen? De bomen dromen zichzelf dusdanig
dat ik ze heb leren zwijgen, maar in hoeverre
doen zij dat aldus?

Voorbij het uitzicht kan ik niet verder kijken
dat de zon opkomt zoals zij op mijn toneel
verscheen, maar heb ik het van horen zeggen?

Alles wat ik doe doe ik bij benadering. Geef
mij het juiste woord en misschien spreek ik
zo de waarheid. Maar of het helpt? –

Elbert Gonggrijp, Heiloo, vrijdag 23 oktober 2015