Vanuit een assumptie
Ik ben de griploze
verstuiving voorbij,
handgreep op een wereld
teruggezet waar ze hoorde.
Ik ben een woekeraar
die de dood voorbij,
een moment supreme
geschikt bevonden.
Waar blijft mijn tijd?
Zou ik eens Clematis
zijn dan waak ik over
de doden, geborgen
verborgen de juiste
waakzaamheid over
mijn eigen huis
en haard.
Thuis in mijn eigen huis.
Ik bloei je eruit. Stilstand
een illusie. Gebroken wit
in het licht, illusoir en
illuster in het duister.
De eerste vlinders aan zet
voor hun dagelijkse ochtend
en avondgebed. Ik geloof
in hun geboorterecht.
Mijn huis gebouwd op
ranken.
Doelloos gedacht, maar
steeds op weg naar
nergens...
" Everywhere
I lay my head
is my home "...
Elbert Gonggrijp, Heiloo, dinsdag op woensdag 20 en 21 oktober 2015
No comments:
Post a Comment