ID

ID

Het spoor terug

Het echoot na in mijn hoofd: als ik het
gangpad oversteek, mijn successierechten
aan mijn erfgenamen achterlaat, wat blijft
er dan nog van mij over?

Ik heb de kantjes nauwkeurig gemaaid,
het lover gesnoeid, elke gedachte aan
later ingeperkt tot weerzien.

Ik raakte mijzelf kwijt om achterom te
blijven kijken. Kijk, hier regent het en
komend de struiken tot volle wasdom.

Kan ik de zaken dan weer aan Moeder
Natuur naar goed behoren achterlaten?

Ik zet mijn hoed alvast op en draag
mijn knapzak over mijn schouder.

Ik laat het aan mijn schaduw te weten
|wat ik achterliet. Maar de mussen en
de spreeuwen begrijpen het beter:

ik ben diegene die aan duidelijkheid
niets te wensen overlaat. Met mijn
ID kom ik overal en nergens –

Elbert Gonggrijp,  Heiloo,  vrijdag 23 oktober 2015