FAUX PAS

FAUX PAS

Landjuwelen

Antwoord op Gemma “ Sonnambula “

Ik dans mijn voeten behoedzaam theatraal naar
een ludieke ontknoping. Mijn zang wringt zich
falset, maar schor als een valse kraai, blue
notes in een kortademige opera.

Wat kinds af aan een pirouette, luistert nauwer
hedendaags. Ik ben mij een tweede natuur,
grootgebracht met ontluikender wetten
dan een eerste stem.

Het kwaakt ervan of huilt in de on aflatende
wind een eigen komedie. Eten of gegeten
worden, gekoesterd als welp en pul. De
melancholie der Wulpen waaiert uit onder
het blanke gesternte.

Het moet een immens gevoel zijn niet te
hoeven huilen. We trekken een grimas om
van humor niet te spreken. Op straat ligt
alles stil en het drama verslaapt zich.

Het zwartste water weerspiegelt zijn
donkerste vermoedens tot een mogelijke
grondtoon, een begenadigd melodietje
voor later als je opstaat.

De origine een verre streek in je geheugen
waar je nooit bij stilstaat als je het niet
telkens herhaalde, bij flarden en frasen.

De bomen ruisen hun orkest uitzonderlijk
bedeesd, de parmantige silhouetten van
gestaag. Mijn rol is onwaarschijnlijk als
beperkt. Het neuriën van de wind vaag
en vluchtig zoals ik haar vergeet –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den hoef,  vrijdag 15 juli 2016

Foto Pinterest, Fotograaf onbekend