NAVRANT

NAVRANT

Duindagboekgedicht 29

Uitgewerkt Smartphone gedicht

In mijn aller vroegst ontwaken dansen de vlinders en

de vogels hun vrolijke noot. Het zinderend licht bakent
de schaduw in de uitgesleten parabolen, markeert mijn

duinvallei van zand en steevaste vegetatie.

Meeuwen trekken hoog boven grote lijnen in formatie,
varende vissen van traagheid, vage silhouetten om je

mee weg te scheren. Alles bestaat, maar zo blond als

broeierige stilte.  Ik struin door haar bedoeling,
haar veelzeggend nietsontziend verhaal.

Ik kan het nauwelijks verdragen. Tergen doet ze, een

toereikende hand, maar droog als oud brood. Arriveren

pas ware poëzie als zij zomert tot een werkelijke plek

voor koelte.

Het resteert mij uitzicht, een fragiel verglijden,

vluchtig als het omslaan van een pagina, die

ene bries enkel aan het toeval -

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  woensdag 20 juli 2016

Foto's Elbert Gonggrijp,  juli 2016