Bezijden
Naar
een foto van mijzelf
Ondanks
dag en nacht binnen
het clair-obsur een aanwijsbaar ik, een
vage glimp van een gebruikelijke
gewoonte, hoezeer ik ook niet
het clair-obsur een aanwijsbaar ik, een
vage glimp van een gebruikelijke
gewoonte, hoezeer ik ook niet
van
je opkeek.
In
deze kalmte keer ik terug,
laat zich mijn karakter beginnen
waarbinnen ik van boekdelen zou
laat zich mijn karakter beginnen
waarbinnen ik van boekdelen zou
spreken.
Hoezeer ik hier niet
meer ben, hoezeer ik weer
een ander wordt.
meer ben, hoezeer ik weer
een ander wordt.
Dit
zul je van mij zien, hier zul jij
mij beginnen, aan mij raken, die ene
mij beginnen, aan mij raken, die ene
blik,
maar verleden tijd, eenzaam
en
verlaten als ik jou nu –
Gedicht + Foto Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 2 juli 2018
Egmond aan den Hoef,
maandag 2 juli 2018
2 comments:
Daar zit je dan... in woord en beeld:)
Ja, maar degene die daar poseert is er niet meer. Die ik is alweer vervlogen tijd omdat de tijd vervliegt. Wat je op een foto ziet is altijd verleden vastgezette tijd....
Post a Comment