ECHO'S

ECHO’S

Kort bezoek aan het strand van Egmond aan Zee

Beginnen te leren met kijken, eerst voorzichtig, zonder
doel, dan het water, de zee, de glinstering, zonder definitie.
Eerst aards, dan wankel, onzeker, geen hand voor ogen.

Laat alles los zeg je, je zieltogende licht, je stormende
golven in de baren, je gehele geschiedenis. Kraaien
pikken hun ritueel, staren stoïcijns, weten amper.

Wat te doen, wat zal ik nu zeggen nu ik van niets
meer weet. Mijn stappen in het zand van korte duur,
een kennismaking, een invitatie, een mogelijk
verbond, een vaag vermoeden.

Maar laat het. Het bestond al die tijd, ook nu nog,
nadat je het vergeet. Het wil op de tong, het wil weer
stilte zoals leegte, maar laat het. Leef het niet
zoals het zich beweegt.

Noem het niet zoals het er altijd is geweest, het blijft
liggen zoals het er lag, zand, wat schelpen die in
je hand hun vorm, maar laat het.

Het is niet oer, het is om te kijken en dan achteraf te
bedenken dit was het, dit zou ik kunnen schrijven,
maar in welke kleur dan ook. Of het mooi was
aan de lezer.

Beginnen te leren met kijken, om
de pen weg te leggen en te
zeggen dit is het, dit –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  donderdag 17 december 2015