Egmond vooralsnog

Egmond vooralsnog

Zou Descartes destijds de spreeuwen
hebben horen debatteren dat ik
denk dat ik besta?

Geen rivier begeeft zich nog haar
monding als eerder ooit, de ruïne verweert
op zijn grondvesten zijn historie achterna.

Een betrekkelijke realiteit als ik hier
in de regen sta met mijn zoveelste sigaar.

Het regent een constante monoloog,
verontschuldigt zich niet. Een klein chanson
druilt zachtjes voor zich uit. Hier uiteindelijk
te worden thuisgekomen.

Hoe zou het zijn om mij in het buitengebied
te begeven nu ik vooralsnog niet over de
horizon van mijn kijken?

Er dient zoveel meer tussen duin
en ruigte, bloemrijk voor poëzie en
schilderijen lyrisch deze tijd te
beschrijven.

Het verinnerlijkt tot een ongebreideld
wachten. Ik kijk en hunker een
genoeglijk later.

Maar vooralsnog de hiaten –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 1 december 2015