BUITEN PROPORTIES 2.

BUITEN PROPORTIES 2.
Uitgewerkte I-Phone opname

Er lekt een traan uit dit gedicht, handen omhoog gestoken,
vuisten gebald. De rauwe realiteit van lijken in het stof, niets
ontziende ruïnes. In mijn polder verdrijft de drijfmest de
Grutto in zijn paniekerig onthaal.

Plastic wordt zee, het bos kaalkap. Had ik je dan slecht
verstaan, dat het voortaan anders zou? Hoeveel liefde past
er in de taal, hoeveel knuffels zijn nog voorradig om
ons uit het moeras bij de haren?

Wij zijn een niemendalletje, een notitie in het heelal.
Wat wij zoal bedachten kon als bouwplan afgekeurd, het
vermeerderen van minder tot meer. Niets dan
geeuwhonger, onverzadigbare trek.

Als de aarde op is dolen wij rond, als een krant,

verwaaiend in de wind, verschoten papier, vage
letters waarom wij toen, waarom wij hier –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 16 mei 2018