DOODGEWOON

DOODGEWOON

Niets, zo ongelooflijk veel niets. Een klamme
vaatdoek in de hoek, wat vies bestek en ergens
buiten bloeit fluitenkruid zo wit.

Ik bedoel dit. In alles schuilt poëzie, maar in
niets zit zoveel liefde als jij. De standpunten nog
onbepaald, maar dan. Een glimlach, een kus.

De keukenkastjes verlangen een beurt, het
laminaat verstoft. Een bromvlieg heeft het niet
gered en ligt bij het raam op zijn rug.

Het licht trekt zich uit de dag terug en ook ik
laat de boel de boel. Wat moet gedaan kan ook
aanstaande morgen nog. Het is aan de tijd.

Ergens verdwaalt een sok, ben ik mijn geheugen
kwijt. Hier ligt het papier. Schrijf het op en
lees na dat je bestaat. Hier –

Egmond aan den Hoef,
dinsdag 15 mei 2018