OMTRENT MIJZELF

OMTRENT MIJZELF

Omdat ik niet weet wie ik ben, omdat ik erover blijf aarzelen.
Zie de tuin, de vijver, de zon, even duidelijk, even bodemloos,
maar beduidend van leven, een niets ontziend voorjaar,
geluk en geboorte alom. Wat zal ik doen, wat zou ik?

Er komen vergeten woorden naar boven, ze wachten. Ergens
zoeken zij alom vertegenwoordigde vreugde, serene vrede, het

uiterste willen, eerst het blad, dan de bloei. Kikkers in de vijver,
schuifelende schaatsenrijders.

In de spiegeling van het water nog nooit zoveel mijzelf geweten.
In de wind nog nooit zoveel gezicht gevoeld. Dichterbij jou mij
nog nooit zo vaak zelfverzekerd. Is dit dan wat ik herkende,
vormgekregen in wat ik zie?

Het fluitenkruid bloeit uitbundig en het gras staat op het punt
hetzelfde weer eens over te doen. Het kan allemaal, het wil
allemaal heftig zichzelf. Ik twijfel. Ik betwijfel deze dans

zolang ik haar niet van buiten –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 9 mei 2018