Ja, natuurlijk
Ameland gedicht 18.
De
stilte verstoord als je niet hoort wat ik
dacht te zien en jij het niet deerde omdat
je de rust zocht. Tussen de oren gaat het
altijd mis als je zoekt wat niet nodig is
te zoeken, er andere woorden aan
wil ontlokken.
dacht te zien en jij het niet deerde omdat
je de rust zocht. Tussen de oren gaat het
altijd mis als je zoekt wat niet nodig is
te zoeken, er andere woorden aan
wil ontlokken.
Dan
wat er is. In de grillige takken en het
dorre gras het gemis om thuis te zijn, om
je er te moeten bevinden, om het te
omarmen, omdat je niets hoeft.
dorre gras het gemis om thuis te zijn, om
je er te moeten bevinden, om het te
omarmen, omdat je niets hoeft.
Als
er woorden komen, ademen ze in en
uit, vergeten de patronen achteraf, een
natuur samenvallend met de plek die
jij jezelf zo node miste.
uit, vergeten de patronen achteraf, een
natuur samenvallend met de plek die
jij jezelf zo node miste.
Present,
zodra je haar met
oog en oor herkent als
de jouwe –
oog en oor herkent als
de jouwe –
Elbert Gonggrijp, Hollum,
Ameland, zondag 13 november 2016
Foto @Conny Lahnstein, Ballumerduinen, Ameland, november 2016
No comments:
Post a Comment