ONAF

ONAF
Voor mijn liefste

Bijna niet, killer kan dit bijna niet. De tijd vult zich, maar
anders dan ik het je had willen zeggen. Het regent hard,
alles moet weer vallen, moeizaam opstaan, alles moet
even eenzaam, alles moet nat, als moet weer net
zo donker en zwart.

Ik kan het nieuws nauwelijks velen, wil elke bladzijde leren
overslaan. Alles vult zich met stilte. Hoe kort duurt dan ware
liefde, alsof je er telkens naast grijpt, zo vacant van leegte,
alsof je er bijna niet?

Ergens, achteraf leeft de wrattige pad. Voordat
hij je doorhad begon hij al tegen te spartelen. In
de vijver duikt de Waterlelie nonchalant onder. 

Waar vergat ik je, waar had ik je te strelen? Vergeef het
me, ik ben er als bijna niet, net zo waarlijk als vergankelijk van
leven. Ik zou het mijzelf telkens uit moeten proberen opdat
ik zeker zou weten dat Ik werkelijk besta. 

Ik ben hier, ik ben dit uitzicht weliswaar, maar telkens nu van
pijn en leegte. Zie je, ik hou van je, maar guur en intens als een
herfst dit doet, vergankelijk en vergelend, rottend en gistend,
zo intens van mis te verstane antwoorden,

hoe oprecht en goed bedoeld
dan ook. Help mij aan je
te herinneren –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 4 november 2016

Afbeelding Gewone Pad,  Wikipedia
Muziek Low "Lullaby "